Materiał genetyczny, który koduje pożądany antygen

0

Technologia rekombinacji DNA okazała się również cenna w tworzeniu zastrzyków dla wirusów, których łatwo nie można skutecznie rozmnażać lub które są naturalnie niebezpieczne. Zobacz na stop-nop. Materiał genetyczny, który koduje pożądany antygen, jest wprowadzany do wadliwego typu dużego wirusa, takiego jak infekcja krowianką, która przenosi obcą genetykę „na barana”.

Transformowana infekcja jest podawana bezpośrednio osobnikowi w celu zwiększenia produkcji antytoksyny przeciwko obcym zdrowym białkom, a tym samym zapewnienia odporności. Ta metoda potencjalnie pozwala wirusowi krowianki działać jako żywa szczepionka przeciwko wielu chorobom, w momencie, gdy faktycznie uzyska genetykę pochodzącą z odpowiednich drobnoustrojów chorobotwórczych. Podobną technikę można zaobserwować, wykorzystując zmieniony mikroorganizm, taki jak Salmonella typhimurium, jako towarzystwo zagranicznego genu.

Materiał genetyczny, który koduje pożądany antygen

Materiał genetyczny, który koduje pożądany antygenJeszcze inna technika, zwana leczeniem nagim DNA, polega na wstrzyknięciu DNA kodującego obce zdrowe białko do tkanki mięśniowej. Komórki wytwarzają antygen zagraniczny, który indukuje działanie niewrażliwe.

Zastrzyki oparte na RNA były rzeczywiście przedmiotem zainteresowania jako sposób ochrony przed chorobami, takimi jak grypa, zakażenie wirusem cytomegalii, a także wścieklizna.

Szczepionki informacyjne RNA (mRNA) są w rzeczywistości korzystne, ponieważ sposób, w jaki są faktycznie tworzone, pozwala na ich zbudowanie szybciej niż zastrzyki tworzone innymi metodami. Ponadto ich tworzenie mogłoby być standardowe, co umożliwiłoby szybkie zwiększenie skali produkcji dużych ilości szczepionek. Nowe szczepionki mRNA są zarówno bezpieczne, jak i skuteczne; nie mają infekcji online, ani RNA nie łączy się z indywidualnym DNA.

Korzyści ze strzału

Oprócz rozwoju komórek pamięci B, które mogą wywołać drugą niewrażliwą reakcję zwrotną po ekspozycji na wirusa będącego celem szczepionki, zastrzyk jest również pomocny na poziomie populacji. Kiedy duża liczba osobników w populacji jest niewrażliwa na chorobę, jak to się stanie, jeśli ogromna część populacji zostanie zaszczepiona, odporność stada zostaje osiągnięta.

Oznacza to, że jeśli faktycznie istnieje arbitralne łączenie osobników w populacji, po tym mikroorganizm z pewnością nie może rozprzestrzenić się w całej populacji. Odporność stadna działa poprzez przerywanie przenoszenia zakażenia lub zmniejszanie możliwości osób podatnych na zarażenie w zamian za osobnika, który jest faktycznie zaraźliwy.

Odporność stada zapewnia ochronę osobom, które z pewnością nie są indywidualnie niepodatne na tę chorobę — na przykład osobom, które w wyniku starzenia się lub schorzeń związanych z opieką zdrowotną z pewnością nie mogą otrzymać szczepionek lub osób, które otrzymały szczepienia ale nadal są zagrożone. Odporność stada odgrywa kluczową rolę w produktywnym zwalczaniu ospy, a także jest faktycznie ważna w ochronie przed rozprzestrzenianiem się chorób, w tym polio i odry.

Negatywne odpowiedzi

Strzał niesie ze sobą pewne ryzyko reakcji, choć niekorzystne skutki na ogół zdarzają się naprawdę rzadko i są też dość umiarkowane. Jedną z najpopularniejszych reakcji na szczepionki jest zaczerwienienie, a także bolesność wokół strony internetowej poświęconej szczepieniom. W przypadku niektórych szczepionek możliwe są jeszcze bardziej intensywne szkodliwe reakcje, takie jak wymioty, wyższa gorączka, konfiskata, uszkodzenie mózgu lub śmierć. Takie reakcje są w rzeczywistości szczególnie rzadkie, powiedziawszy to– zdarzające się u mniej niż jednego na milion ludzi dla większości zastrzyków.

Ekstremalne reakcje dodatkowo zwykle mają wpływ tylko na określone populacje, takie jak osoby, których układ odpornościowy jest faktycznie zagrożony przez istniejącą wcześniej chorobę (np. HIV / AIDS) lub nawet osoby poddawane radioterapii.

Powstały przypadki, że szczepienia są odpowiedzialne za określone negatywne dolegliwości zdrowotne, w szczególności autyzm, zaburzenia mowy i stany zapalne przewodu pokarmowego. Wiele z tych twierdzeń dotyczyło tiomersalu, substancji zawierającej rtęć, używanej jako substancja chemiczna w szczepionkach.

Niektórzy myśleli, że autyzm jest rodzajem zatrucia rtęcią, wywołanego wyłącznie tiomersalem w zastrzykach z dzieciństwa. Te roszczenia ubezpieczeniowe zostały faktycznie odrzucone. Mimo to fałszywe informacje i obawy wywołane wprowadzającymi w błąd roszczeniami ubezpieczeniowymi dotyczącymi związków między autyzmem a szczepieniami miały znaczący wpływ na zrozumienie ludzi na temat bezpieczeństwa szczepień.

Co więcej, wielu ludzi w krajach, w których przeważają strzały, nigdy nie miało bezpośredniej wiedzy na temat chorób, którym można zapobiegać poprzez szczepienia. W ten sposób uwaga niektórych osób przeniosła się z niekorzystnych skutków chorób, którym można zapobiegać poprzez szczepienia, na możliwe szkodliwe skutki samych zastrzyków.

Zadowolenie z chorób, którym można zapobiegać poprzez szczepienia, w połączeniu z problemami związanymi ze skutkami szczepień, spowodowało zmniejszenie liczby szczepień w niektórych rejony świata. W związku z tym z pewnością nie tylko ludzie byli podatni na choroby, którym można zapobiegać poprzez szczepienia, ale na poziomie populacji koszty szczepień spadły na tyle, aby wywołać zmniejszenie odporności stada, umożliwiając w ten sposób epizody choroby.

Takie wybuchy przyniosły społecznościom wyższe ceny, szczególnie w odniesieniu do zdrowia i dobrego samopoczucia oraz opieki medycznej, upośledzenia i presji finansowej, a także utraty życia. Na przykład w XX wieku w Azji, Anglii i Rosji liczba dzieci zaszczepionych przeciwko krztuścowi spadła tak nisko, że możliwe były epizody choroby, które pochłonęły tysiące dzieci i doprowadziły do ​​tysięcy zgonów.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj