Jak działają zastrzyki? Czy antagonizują infekcje równie dobrze jak mikroorganizmy?
Zastrzyki służą do przygotowania układu odpornościowego przed przyszłymi „atakami” przez określoną chorobę. Istnieją szczepionki przeciwko każdemu wirusopodobnemu, a także bakteryjnemu wirusowi lub czynnikom chorobotwórczym.
Kiedy mikroorganizm dostanie się do twojego ciała fizycznego, twój układ odpornościowy wytwarza przeciwciała, aby spróbować go zwalczyć. W zależności od siły twojej niewrażliwej reakcji, a także od tego, jak skutecznie antytoksyny zwalczają wirusa, możesz zachorować lub nie. Możesz zobaczyć stop-nop także.
Jeśli zachorujesz, to powiedziawszy to, kilka antytoksyn, które są faktycznie wytwarzane, z pewnością będzie nadal znajdować się w twoim ciele fizycznym, uczestnicząc w straży, gdy już nie będziesz chory. Jeśli później zostaniesz ujawniony temu samemu wirusowi, przeciwciała z pewnością go „potwierdzą” i zwalczą.
Szczepienia działają w wyniku tej funkcjonalności układu odpornościowego organizmu. Powstają z pozbycia się, zmniejszonej lub predysponowanej odmiany mikroorganizmu. Kiedy zdobędziesz szczepionkę, jakikolwiek model wirusa, z którego się składa, nie jest wystarczająco solidny ani nawet wystarczająco liczny, aby spowodować złe samopoczucie, jednak wystarczy, aby twój układ odpornościowy wytworzył przeciwciała przeciwko niemu.
W rezultacie zyskujesz przyszłą odporność na chorobę bez zachorowania: jeśli rzeczywiście ponownie zostaniesz otwarty na patogen, twój układ odpornościowy rozpozna go i będzie mógł go zwalczyć.
Niektóre szczepionki przeciwko mikroorganizmom są w rzeczywistości tworzone z samych mikroorganizmów. W różnych innych przypadkach mogą one powstać wraz ze zmienioną formą zanieczyszczenia utworzonego przez zarazki. Na przykład szczękościsk z pewnością nie jest bezpośrednio związany z mikroorganizmami Clostridium tetani.
Alternatywnie, jego własne objawy są wywoływane głównie przez tetanospasminę, trującą substancję wytwarzaną przez ten mikroorganizm. Niektóre zastrzyki mikrobiologiczne są w konsekwencji wprowadzane z uszkodzoną lub nawet zawieszoną odmianą toksyny, która faktycznie wytwarza wskaźniki choroby. To zepsute lub zawieszone zanieczyszczenie nazywa się toksoidem. Na przykład zastrzyk przypominający przeciw tężcowi jest w rzeczywistości wytwarzany z toksoidu tężcowego.
Dlaczego nie wszystkie szczepienia pomagają w stu procentach?
Szczepionki są w rzeczywistości tworzone w celu wywołania działania układu odpornościowego, które z pewnością ochroni zaszczepioną osobę podczas potencjalnego bezpośredniego narażenia na stan zdrowia. Indywidualne układy odpornościowe organizmu są jednak na tyle różne, że w niektórych przypadkach układ odpornościowy organizmu nie będzie w stanie wytworzyć wystarczającego działania. Z tego powodu po szczepieniu z pewnością nie będzie właściwie zabezpieczony.
To powiedziawszy, skuteczność większości szczepionek jest w rzeczywistości wysoka. Po otrzymaniu drugiej dawki szczepionki MMR (odra, świnka, a także różyczka) lub nawet pojedynczej szczepionki przeciw odrze, 99,7% zaszczepionych osób jest odpornych na odrę. Inaktywowana szczepionka przeciw polio zapewnia 99% skuteczności po trzech dawkach. Zastrzyk przeciw ospie wietrznej jest w rzeczywistości od 85% do 90% pomocny w zatrzymaniu wszystkich infekcji ospą wietrzną, ale w 100% skuteczny w ochronie przed umiarkowaną i poważną ospą drobiu.
Dlaczego istnieje wiele szczepionek?
Obecnie harmonogram szczepień dla dzieci w wieku od urodzenia do szóstego roku życia w Stanach Zjednoczonych sugeruje zastrzyki przypominające na 14 różnych dolegliwości. Niektórzy rodzice panikują, ta kwota wydaje się wysoka, zwłaszcza ze względu na fakt, że niektóre stany, którym można zapobiegać poprzez szczepienia, są obecnie niezwykle rzadkie w Stanach Zjednoczonych.
Każda choroba, na którą zachęca się do szczepień, może wywołać poważną chorobę, a nawet śmierć w nieszczepionych populacjach, a także może szybko zacząć się ponownie pojawiać, jeśli opłaty za szczepienia spadną. Stany Zjednoczone faktycznie obserwowały ostatnio epidemie świnki, ponieważ spadły koszty szczepień, a także intensywne trudności i hospitalizacje wymagane dla niektórych osób.
A także przed przeglądem szczepionki Hib (Haemophilus Influenzae typu b), zapalenie opon mózgowych Hib miało wpływ na ponad 12 000 amerykańskich dzieci rocznie, pozbywając się 600, a także pozostawiając wiele innych z konfiskatami, głuchotą i zaburzeniami rozwojowymi. Po tym, jak szczepionka została faktycznie zaoferowana, liczba zgonów z powodu Hib spadła do mniej niż 10 rocznie. Każda rutynowa szczepionka jest nadal zalecana ze względu na zagrożenia stwarzane przez szaloną infekcję.
Czy rzeczywiście naturalna odporność jest znacznie lepsza niż oporność nabyta przez szczepionkę?
Czasami całkowicie naturalna odporność jest trwalsza niż odporność nabyta po zastrzyku. Niebezpieczeństwa związane z naturalnym skażeniem przewyższają jednak niebezpieczeństwa związane ze szczepieniem przy każdym zalecanym zastrzyku. Na przykład nieposkromiona odra powoduje zapalenie mózgu (podrażnienie umysłu) u jednej na 1000 zakażonych osób. Ogólnie rzecz biorąc, zakażenie odrą zabija dwie osoby na 1000 dotkniętych chorobą.
W kontrast, mieszanka MMR (odra, świnka i różyczka) wstrzyknięta powoduje intensywną reakcję alergiczną już u każdego miliona zaszczepionych osób, jednocześnie powstrzymując zachorowanie na odrę. Zalety odporności nabytej przez szczepionkę znacznie przyćmiewają poważne niebezpieczeństwa infekcji organicznych.
Po co przeprowadzać niektóre szczepionki wzywające do przypominania?
W rzeczywistości jest mylące, dlaczego czas trwania nabytej oporności różni się w zależności od różnych szczepień. Niektóre zapewniają długotrwałą odporność już po jednej dawce, podczas gdy inne wymagają wzmacniaczy, aby utrzymać odporność. Ostatnie badania sugerują, że określenie odporności w zależności od konkretnego stanu może zależeć od szybkości, z jaką choroba zazwyczaj postępuje w organizmie.
Jeśli stan zdrowia postępuje szybko, natychmiastowa reakcja układu odpornościowego organizmu (to znaczy w rzeczywistości „przeciwciała psa stróżującego” wytworzone po poprzednim zakażeniu lub zastrzyku) z pewnością może nie zareagować wystarczająco szybko, aby zapobiec chorobie – chyba że „przypomniono im o ” odnośnie tego stanu całkiem niedawno i obecnie go obserwujemy. Wzmacniacze działają jak „wskazówka” dla twojego układu odpornościowego.