Wniosek STOP NOP do Rzecznika Praw Obywatelskich

• 
• 

15.10.2012 r.

 

Wniosek o skierowanie do Trybunału Konstytucyjnego

Ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi

W nawiązaniu do Wniosku o ujednolicenie prawa dotyczącego obowiązku szczepień ochronnych, skierowanego do Rzecznika Praw Obywatelskich dnia 02.01.2012 r., oraz w związku z wejściem w życie nowelizacjiUstawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi oraz Ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej z dn. 14 marca 1985 r., zwracamy się z prośbą o pilną interwencję oraz o natychmiastowe skierowanie ww. ustaw do Trybunału Konstytucyjnego, zgodnie z kompetencjami i uprawnieniami RPO w zakresie straży nad standardami ochrony wolności i praw w ustawodawstwie i jego wykonawstwie na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Porządek prawny i polityka Ministerstwa Zdrowia w zakresie zapobiegania chorobom zakaźnym i szczepień ochronnych od wielu lat w rażący sposób narusza standardy wolności i praw wynikających z Konstytucji RP, w tym przede wszystkim podstawowego, przyrodzonego, nienaruszalnego i niezbywalnego prawa do godności istoty ludzkiej.

Mimo wielokrotnych interwencji (również indywidualnych obywatelskich), Minister Zdrowia nie pochylił się nad problemami, które przedstawiliśmy w naszej petycji dotyczącej poszanowania wolności i praw rodziców rezygnujących ze szczepienia swoich dzieci oraz w sprawie skuteczniejszej ochrony szczepionych dzieci przed niepożądanymi odczynami poszczepiennymi (dostępnej na stronie http://www.petycje.pl/7000 – ok. 8000 podpisów). Również parlamentarzyści, pomimo wielu apeli społecznych, nie podjęli działań w kierunku wprowadzenia zmian do ww. nowelizacji ustawy.

Obywatele wyrazili swój protest wobec wprowadzanych zmian i zaniechania wprowadzenia uregulowań prawnych, które zniosłyby przymus szczepień i wprowadziły rozwiązania dot. odszkodowań za powikłania poszczepienne składając podpisy pod drugą petycją: „Stop przymusowi szczepień (na stronie http://www.petycjeonline.pl/petycja/stop-przymusowi-szczepien/912 – ok 10 000 podpisów).

Już przed nowelizacją, zgodność ww. ustawy z Konstytucją RP była w oczywisty sposób mocno dyskusyjna. Wskazują na to m.in. uzasadnienia wyroków sądów administracyjnych, w których sugeruje się rozważenie przepisów ustawy przez Trybunał Konstytucyjny (II OSK 32/11 - Wyrok NSA http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/6F08246C2E ). Ostatnia nowelizacja nie tylko nie usunęła wad w tym zakresie, ale też rażąco pogłębiła problem niezgodności z Konstytucją, z innymi ustawami oraz z prawami i konwencjami międzynarodowymi. Pomimo to, obywatele dotychczas nie doczekali się żadnej interwencji RPO – jedynej instytucji państwowej stojącej na straży ochrony praw i wolności łamanych od lat zapisami ww. ustaw.

W przypadku dalszego braku działań RPO w kierunku ochrony godności istoty ludzkiej w kontekście zapisów przedmiotowych ustaw, w rażący sposób naruszających tę godność, obywatelom pozostaną pozwy zbiorowe przeciwko państwu Polskiemu oraz wyjście z tą sprawą przed Trybunał Europejski.

Poniżej przedstawiamy zarzuty konstytucyjne do obowiązującej obecnie Ustawy o chorobach zakaźnych:

Art. 2 Konstytucji RP

Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Zmiana definicji choroby zakaźnej otwiera drogę do dowolnego zaliczania stanów chorobowych do chorób zakaźnych, co daje możliwość poddania poszczególnych osób lub całych grup obywateli różnego rodzaju zabiegom i ograniczeniom praw przewidzianym w ustawie.

Dotychczasowe brzmienie definicji choroby zakaźnej zobowiązywało zarówno lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej, jak i organy  inspekcji sanitarnej do szczególnego zbadania i oceny każdego przypadku pod kątem zagrożenia dla zdrowia publicznego. Teraz ten obowiązek został zniesiony.

Funkcją zasad poprawnej legislacji jest zapewnienie prawidłowości prawa regulującego stosunki między władzami publicznymi i obywatelami. Na czoło wysuwa się zagwarantowanie pewności i bezpieczeństwa prawnego obywatelom, dlatego też z tych zasad wynika zakaz stanowienia przepisów, które pozostawiają organom państwowym zbyt dużą swobodę oraz umożliwiają dowolność rozstrzygnięć. Z zasad poprawnej legislacji wywodzi się zasada określoności prawa. Obywatele mają prawo oczekiwać jego czytelności i przejrzystości. Niejasność przepisów jest wyrazem niedostatecznej troski ustawodawcy o podmiotowe traktowanie adresatów prawa, co odbiera im poczucie bezpieczeństwa prawnego i skutkuje utratą zaufania do państwa. Z zasady określoności prawa wynika również, że każdy przepis aktu prawnego, zwłaszcza dotyczący wolności i praw jednostki, przewidujący lub skutkujący możliwość stosowania wobec niej sankcji, nakazów lub ograniczeń, powinien być sformułowany w sposób poprawny, jasny i precyzyjny, zapewniający przewidywalność skutków jego stosowania. Zmiana ww. definicji w obecnej formie prowadzi do chaosu i stwarza możliwość dowolnego interpretowania tego przepisu.

Art. 30.

Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.

Art. 31.

3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane tylko w ustawie i tylko wtedy, gdy są konieczne w demokratycznym państwie dla jego bezpieczeństwa lub porządku publicznego, bądź dla ochrony środowiska, zdrowia i moralności publicznej, albo wolności i praw innych osób. Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.

Istotą wolności i praw jest PRZYRODZONA I NIEZBYWALNA GODNOŚĆ CZŁOWIEKA. Godność ta jest odbierana naszym dzieciom, a po nowelizacji również zdrowym dorosłym, poprzez świadome i przymusowe poddawanie ich ryzyku utraty zdrowia i życia w wyniku szczepień. Z Konstytucji RP zostały wywiedzione prawa pacjenta, w tym nakaz uzyskania świadomej zgody na wykonanie każdej interwencji medycznej. Gdyby było inaczej, równie dobrze można by uzasadniać dobrem publicznym i ochroną zdrowia np. przymusowe pobieranie od zdrowych obywateli jednego z parzystych organów do przeszczepów lub obowiązek poddawania się różnego rodzaju eksperymentom medycznym. Chroni nas przed tym jednak właśnie Konstytucja RP. Szczepienie jest procedurą medyczną, obarczoną jasno określonym ryzykiem (o czym świadczy lista skutków ubocznych z ulotek preparatów szczepionkowych oraz Załącznik nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz kryteriów ich rozpoznawania) powinno podlegać takim samym ograniczeniom prawnym jak inne procedury medyczne.

Art. 38.

Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia.

Oznacza to, że Państwo nie ma prawa podejmować żadnych przymusowych działań medycznych stanowiących zagrożenie dla życia obywatela, w tym dziecka, ponieważ każdy z nas ma niezbywalne prawo do ochrony życia. W Polsce obowiązuje zakaz orzekania kary śmierci za jakiekolwiek, nawet najcięższe przestępstwa kryminalne, tymczasem każdego roku pewna, statystycznie określona liczba dzieci jest przez Państwo świadomie skazywana na trwałe okaleczenia lub śmierć w wyniku przymusowych szczepień dla „dobra publicznego”. Dla konkretnej osoby szczepienie może być wyrokiem śmierci ,a za tę śmierć, skutek przemocy Państwa wobec obywatela, odpowiedzialne jest Państwo.

Art. 39.

Nikt nie może być poddany eksperymentom naukowym, w tym medycznym, bez dobrowolnie wyrażonej zgody.

Szczepienia nie mogą być stosowane przymusowo, ponieważ wiążą się z ryzykiem dla zdrowia i życia oraz dlatego, że nie przeszły testów klinicznych do zastosowania takiego jak w Polsce, to jest w pierwszych dniach życia dziecka. Tymczasem w naszym kraju dzieci dzieciom wstrzykuje się dwie obowiązkowe szczepionki już w pierwszej dobie życia.                 Przymusowe szczepienia wg polskiego systemu należy potraktować jako gigantycznych rozmiarów, niekończący się i bezprawny eksperyment medyczny, ponieważ szczepionki formalnie nie mogły być testowane na tej grupie wiekowej. Tym samym zarówno rodzaj, jak i skala możliwych powikłań wymienionych w ulotkach informacyjnych producentów szczepionek nie mogą być odnoszona do tej grupy wiekowej.

Art. 48.

2. Ograniczenie lub pozbawienie praw rodzicielskich może nastąpić tylko w przypadkach określonych w ustawie i tylko na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.

Tymczasem prawa rodzicielskie są bezprawnie i nagminnie ograniczane, na podstawie określonego w Ustawie obowiązku, poprzez stosowanie grzywny celem przymuszenia do wykonania obowiązku niepieniężnego, bez wyroku sądowego.

Art. 68.

3. Władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku.

Przymusowe poddawanie noworodków, niemowląt i dzieci ryzyku okaleczenia fizycznego, umysłowego, utraty zdrowia lub życia nie można uznać za „szczególną opiekę”.

4. Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska.

Biorąc pod uwagę bezdyskusyjność występowania działań niepożądanych przy stosowaniu leków i szczepień, zobowiązanie w ustawie wszystkich zdrowych osób do ich przyjmowania (bez wyraźnego określenia, jakich leków i jakich szczepień ten ogólny obowiązek dotyczy) nie mieści się w żaden sposób w zobowiązaniu władz publicznych do zwalczania chorób epidemicznych. Ponadto, stanowi profilaktykę przymusową i skutkującą możliwym pogorszeniem stanu zdrowia (zdrowych) osób poddanych takiemu przymusowi.

Ustawa nie przewiduje żadnych odszkodowań za szkody wywołane stosowaniem obowiązkowych leków profilaktycznych i obowiązkowych szczepień ochronnych. Przedstawiciele Ministerstwa Zdrowia  informują, że przewiduje się dochodzenie odszkodowania  wyłącznie poprzez złożenie pozwów cywilnych przez poszkodowane osoby przeciwko producentom ww. preparatów. przykład tymczasem w wielu państwach funkcjonują rozwiązania prawne, w których ustawodawca przewidział odszkodowania dla osób, które straciły zdrowie lub życie na skutek podania szczepionki. (np. w Rosji w latach 90. zniesiono obowiązek szczepień, a wprowadzono odpowiedzialność państwa za powikłania poszczepienne).

Przymusowe poddawanie obywateli narzuconej odgórnie i nie pozbawionej ryzyka metodzie zwalczania chorób  zakaźnych nie ma podstaw w obowiązkach nałożonych na władze przez Konstytucję RP, a w szczególności nie ma umocowania w Konstytucji fakt szczególnej troski władz o zapobieganie wszelkim chorobom wywoływanym przez biologiczne czynniki chorobotwórcze.

W związku z niekonstytucyjną polityką Ministerstwa Zdrowia w zakresie zapobiegania chorobom zakaźnym i szczepień ochronnych, zwracamy się z prośbą o pilną interwencję Rzecznika Praw Obywatelskich jako strażnika konstytucyjnych praw i wolności obywateli Rzeczypospolitej Polskiej.                                                                                

 

Załącznik:

Załącznik nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie niepożądanych odczynów poszczepiennych oraz kryteriów ich rozpoznawania

Rodzaje i kryteria rozpoznawania kryteria rozpoznawania niepożądanych odczynów poszczepiennych na potrzeby nadzoru epidemiologicznego